అన్ని ఉన్నా అల్లుడి నోట్లో శని అన్న చందంగా ఉంది కర్నూలు జిల్లా రైతుల పరిస్థితి. బోర్లలో నీల్లు సంవృద్దిగా ఉన్నా వాటిని పారించుకునేందుకు కరెంటు లేక పోవడంతో పంటలన్నీ ఎండిపోతున్నాయి. ఓకటి కాదు రెండు కాదు ఏకంగా 140 ఎకరాల్లో వేసిన పంట రైతు చేతికి వచ్చే అవకాశం లేకుండా పోయింది..విద్యుత్ శాఖ అధికారుల నిర్లక్షం కారణంగానే మాకీ దుస్థితి పట్టిందని రైతులు ఆవేదన చేస్తున్నారు. పంటలు చేతికి రాకపోతే మాకు చావే శరణ్యమని వాపోతున్నారు. కర్నూలు జిల్లా కర్నూలు మండలం ఉల్చాల,బసాపురం గ్రామాల్లో వేరుశనగ,మిరప పంట పొలాలు పూర్తిగా ఎండిపోయాయి. వర్షాలు లేకపోవడంతో రైతులు తమ పొలాల్లో బోర్లను వేసుకున్నారు. గ్రామంలో మెత్తం 140 ఎకరాల్లో వేరుశనగ, మిరప పంటలను సాగు చేసుకున్నారు. అందరు కలసి లక్షా 18 వేల రూపాయలు కర్చు పెట్టుకొని విద్యూత్ శాఖ అధికారులను కలసి రెండు ట్రాన్స్ ఫారంలను ఏర్పాటు చేసుకున్నారు. విద్యుత్ కనెక్షన్ల ఎక్కవగా ఇవ్వడం వలన ట్రాన్స్ ఫారమ్లు పనిచేయకుండా మోరాయిస్తున్నాయి. దీంతో కరెంటు లేక రైతులు పొలాలకు నీళ్లు పారించుకోలేక పోతున్నారు. ఓక ట్రాన్స్ ఫారమ్‌కు సరిపడా కనెక్షన్లు ఇవ్వాల్సి న విద్యుత్ శాఖ అదికారులు రైతులనుండి డబ్బులు వసూలు చేసి సంఖ్యకు మించి కొత్త కనెక్షన్లు ఇస్తూ పోయారు. దీంతో ట్రాన్స్ ఫారమ్‌లు పనిచేయక ఎవరికి కరెంటు రావడం లేదు. ఎన్న సార్లు లైన్‌మెన్, ఏఈలకు మెర పెట్టుకున్నా తమను పట్టించుకోవడం లేదని రైతులు వాపోతున్నారు. మా నుంచి డబ్బులు వసూలు చేసిన అధికారులు కరెంటు ఇస్తామని చెప్పి ఈ విధంగా మాజీవితాలతో చెలగాటం ఆడుతున్నారని వారు ఆవేదన వ్యక్తం చేస్తున్నారు. రైతుల ధీన గాద వెనుక విద్యుత్ శాఖ అధికారుల నిర్లక్షం ఉంది. ట్రాన్స్‌ఫార్మర్ కెపాసిటికి మించి కనెక్షలు ఇవ్వడం వలన కరెంటు నిలబడటం లేదు. ఓక ట్రాన్స్‌ఫార్మర్‌కు తగిన కనెక్షన్లు ఇచ్చి ఉండిఉంటే ఇలాంటి సమస్య వచ్చేది కాదు. వారి ఆదాయం కోసం ఎవరు వచ్చినా వారితో డబ్బు కట్టించుకొని కనెక్షన్లు ఇస్తూ పోయారు. తీరా ట్రాన్స్‌ఫార్మర్ పాడైందని రైతులు ఫోన్ చేస్తే ఓక గంట నీళ్లు వచ్చాయి కదా? ఇక చాలదా? అంటూ రైతులను దబాయిస్తున్నారు. పంటలు పండించుకోనేందుకు అప్పులు చేసి విత్తనాలు, ఎరువులు తెచ్చుకున్న రైతులు పంట చేతికి వచ్చే సమాయానికి నీల్లు రాకపోవడంతో ఆందోళన చెందుతున్నారు. ఎకరాకు 80 వేల రూపాయలు పెట్టుబడి పెట్టామని అదికారుల నిర్లక్షంతో పంటలు పండించుకోలేక అప్పుల ఊబిలో కూరుకుపోవాల్సి వస్తుందని తమకు ఇక చావులే శరణ్యం అంటున్నారు. పంటలు పండక అధికారుల నిర్లక్షం వల్ల నష్టపోతున్న రైతులను ఆధుకోవడంలో ప్రభుత్వం విఫలం అయిదని ఇఫ్పటికైన స్పందించి మాకు న్యాయం చేయాలని లేక పోతే మాకు చావే గతి అని రైతులు కోరుకుంటున్నారు. మరోవైపు, చెరుకు పంట ద్వారా అందరికీ తీపిని అందిస్తున్న ఆ రైతు మాత్రం చేదు గుళికే మిగులుతోంది. పంట సాగుకు అవసరమ్యే పెట్టుబడులు, ఎరువుల ధరలు ఏటికేడు ఇమ్మడిముమ్మడిగా పెరుగుతున్నాయి. కానీ అదే సమయంలో పంట ఉత్పత్తి, ధర మాత్రం క్రమంగా తగ్గుతోంది. ఇంతటి ప్రతికూల పరిస్థితులకు ఎదురొడ్డి చెరుకు సాగుకు చేస్తే రైతుకు చిల్లిగవ్వ మిగల్లేదు. ఫ్యాక్టరీకి తరలిస్తే అడిగినంతకు విక్రయించాల్సిందే.. కాదని బెల్లం వండితే సిండికెట్‌ దెబ్బకు ధర దక్కని దుస్థితి. ఇలా చెరుకు రైతు అప్పుల్లో కురుకుపోతున్నాడు. దీంతో చేసేదేమీ లేక క్రమంగా రైతు చెరుకు సాగుకు దూరమౌతున్నారు. గత ఎనిమిదేళ్లలో సాగు విస్తీర్ణం గణనీయంగా తగ్గిపోయిందంటే పరిస్థితి అర్థం చేసుకోవచ్చు. చెరుకు సాగుతో ఆసియాలో ప్రముఖంగా నిలిచిన నిలిచిన నిజామాబాద్ జిల్లా కామారెడ్డి ప్రాంతం పేరుగాంచింది. ఇలా చెరుకు సాగు జిల్లాకే ఖ్యాతి తెచ్చింది. రైతుకు లాభాల దన్నుగా నిలిచింది. కానీ ప్రస్తుతం చెరుకు సాగు చేస్తే నష్టాల పిప్పి తప్ప ఏమీ మిగలని దుస్థితి. జిల్లాలో ఈ ఏడాది 33,305 ఎకరాల్లో చెరుకు సాగైంది. గణనీయంగా సాగు పడిపోవడంతో జిల్లాలో చెరుకు విస్తీర్ణం. తగ్గిపోయింది. ఒకప్పుడు వాణిజ్య పంటలో సింహభాగంగా ఉన్న చెరుకు సాగు పడిపోవడానికి చక్కెర ఫ్యాక్టరీలు ధరను నిర్ణయించే తీరు, అది సహించలేక బెల్లం వండితే అక్కడ సిండికేట్ల మాయజాలం నిలువునా ముచ్చుతోంది. అదే సమయంలో పెట్టుబడి వ్యయం ఇబ్బడిముబ్బడిగా పెరగడంతో చెరుకు సాగును రైతు మానేస్తున్న పరిస్థితి కనపడుతోంది. చెరుకు పంట ఎకరానికి 40టన్నుల వరకు దిగుబడి వచ్చే అవకాశం ఉంటుంది. నేల స్వభావం, వర్షాభావం, కరెంటు కోతల కారణంగా నీళ్లు సరిగ్గా అందకపోవడంతో చెరుకు ఎదగక రసం కూడా తక్కువ వస్తోంది. జిల్లాలో ఎక్కువ శాతం ఎకరానికి 30టన్నుల చెరుకు దిగుబడి మాత్రమే వస్తోంది. చెరుకు పంట సాగుకు ఎకరానికి రూ.60వేల వరకు ఖర్చవుతోంది. ఏడాది వ్యయప్రయాసాలు ఓర్చి చెరుకు ఫ్యాక్టరీకి తరలించేస్తే అక్కడ గిట్టుబాటు ధర అందిన దాఖలాల్లేవు. నిజామాబాద్ జిల్లాలో మూడు ప్రధాన చక్కెర కర్మాగారాలున్నాయి. ఈ మూడు ప్రయివేటు యాజమాన్యాల పరిధిలో కొనసాగుతున్నాయి. బోధన్‌ శక్కర్‌నగర్‌లోని నిజాం దక్కన్‌ సుగర్స్‌, కామారెడ్డిలో గాయత్రీ సుగర్స్‌, నిజాంసాగర్‌ మాగి చక్కెర కర్మాగారాలు ప్రయివేటు యాజమాన్యాల పరిధిలో కొనసాగుతున్నాయి. అయితే చెరుకు మద్దతు ధరను అందించడంలో యాజమాన్యాలు వ్యవహరిస్తున్న తీరు చెరుకు సాగుకు దూరమయ్యేలా చేస్తోంది. సకాలంలో విత్తనాలు ఇవ్వకపోవడం, పంట పరిశ్రమ తరలించే నాటికి ధర నిర్ణయాన్ని తెగ్గోయడానికి క్రషింగ్‌లో జాప్యం చేస్తున్నారు. రూ.3వేల టన్నుకు రైతులు డిమాండ్‌ చేస్తే 2,200 కూడా ఇవ్వని పరిస్థితి ఉంది. ప్రధానంగా కామారెడ్డి ప్రాంతంలో వండే బెల్లం విశాఖ జిల్లా అనకాపల్లి తరువాత స్థానం. కానీ ధరలో పలికే వేళ మాత్రం అది వర్తించడం లేదు. ఈ ఏడాది కామారెడ్డి రైతాంగానికి ఎకరాకు రూ.70వేల నుంచి రూ.80 వేల వరకు ఖర్చయ్యింది. ఎకరాకు చెరుకు పంట నుంచి బెల్లం 35 క్వింటాళ్ల వరకు అవుతోంది. ఈ ఏడాది ప్రస్తుతం మార్కెట్‌లో బెల్లం క్వింటాలకు సగటున రూ.2,100 ధర పలుకుతోంది. ఈ రేటుకు అమ్మడం ద్వారా రూ. రైతులకు 73వేల వరకు వచ్చింది. దీంతోరైతులు అధిక ఆదాయం వచ్చే వాణిజ్య, ఆహార పంటలవైపు మళ్లుతున్నారు. చెరుకు రైతులు కూడా కనీస చర్యలు తీసుకోకుండా వదిలేస్తుండటంతో దిగుబడి తగ్గుతున్నట్టు అధికారులు చెప్తున్నారు. పైగా కొంతకాలంగా సాగునీటి లభ్యత తగ్గడం, చెరుకు పండించే నీటితో ఇతర పంటలు రెండు, మూడు సాగుచేసే అవకాశం ఉండటం, సూక్ష్మ, తుంపర సేద్యం వైపు రైతులు మొగ్గుచూపడానికి కారణాలని అధికారులు విశ్లేషిస్తున్నారు. చెరుకు సాగుపై మొదట్లో రైతులు ఉత్సాహం చూపేవారు. దాదాపు ఒకటిన్నర దశాబ్దం క్రితం రాష్ట్రంలో మొత్తం 65 వేల హెక్టార్లలో చెరుకును సాగుచేయగా 2015-16కు వచ్చేసరికి 35 వేల హెక్టార్లకు తగ్గిపోయింది. ఏటికేడాది చెరుకుసాగు విస్తీర్ణం తగ్గుతుండటంతో ఉత్పత్తిపైనా ఆ ప్రభావం పడింది. అత్యధికంగా చెరుకు ఉత్పత్తి 51.04 లక్షల టన్నులు 2007-08లో సాధ్యమైంది. ఆ యేడు 61 వేల హెక్టార్లలో చెరుకును సాగుచేయగా హెక్టారుకు 84,069 కిలోల ఉత్పాదకత వచ్చింది. ఇదే సమయంలో పక్కనే ఉన్న మహారాష్ట్రలో హెక్టారుకు 100 నుంచి 130 టన్నుల వరకు చెరుకును పండించారు. కానీ, మన దగ్గర మాత్రం ఎకరానికి 30 టన్నుల వరకు పండిస్తున్నారు. ఈ లెక్కన హెక్టారుకు 75 టన్నులు మాత్రమే. చెరుకు పండించడం ఒక ఎత్తయితే దానిని కొట్టి ఫ్యాక్టరీకి తరలించడం మరోఎత్తు అవుతోంది. చెరుకు కొట్టేందుకు కూలీలు కూడా దొరుకడం లేదు. ఒకవేళ దొరికినా కనీసం 8 నుంచి 10 నెలల ముందుగానే రైతులు సాగు విస్తీర్ణాన్ని బట్టి అడ్వాన్స్ ఇవ్వాల్సి వస్తున్నది. టన్నుకు కనీసం రూ. 550 చొప్పున ఫ్యాక్టరీ సమీప గ్రామాల్లో చెరుకు రైతులు కూలీలకు చెల్లిస్తున్నట్టు తెలుస్తుంది. దూరం పెరిగినకొద్దీ కూలీలకు ఇచ్చే మొత్తం పెరిగి రైతులకు తీవ్ర ఇబ్బందిగా మారుతున్నది. అందుకే ఇబ్బందులకు జడిసి రైతులు ప్రత్యామ్నాయ పంటలు సాగుచేస్తున్నారు.