‘హిందూస్థాన్‌ మే కోయీ ఐసా జిలానాహో, ఐసా బ్లాక్‌ నాహో, జహా కోయి స్టార్టప్‌ నా షురూహో’ ప్రధాని ప్రచార నినాదమిది. స్టార్టప్‌లు ప్రారంభం కాని జిల్లా, బ్లాకు అంటూ ఈ దేశంలో ఉండకూడదన్నారు. కానీ వాస్తవాలు చాలా భిన్నంగా ఉన్నాయి. స్టార్టప్‌ వెబ్‌సైట్‌లో 2017 జనవరి 4న పొందుపరిచిన వివరాల ప్రకారం ఇప్పటి వరకు స్టార్టప్‌కు వచ్చిన దరఖాస్తులు 1425. ఇందులో డాక్యుమెంట్స్‌ సక్రమంగా సమర్పించినవి 525. వీటిలో బెనిఫిట్స్‌కి అర్హమైనవి 111 మాత్రమే అని గుర్తించి కేవలం 8కి మాత్రమే అనుమతించారు. ఇది పంచ పాండవులెందరూ అంటే, మంచం కోళ్ళ లెక్క ముగ్గురే అని రెండు వేళ్ళు చూపించినట్టుంది. ప్రధాని చెప్పిన దాన్ని బట్టి ఉద్యోగావకాశాల కల్పనలో స్టార్టప్‌ కంపెనీలు కీలకపాత్ర పోషించాలి. దీనితో ఆ కంపెనీలను ప్రాంగణ నియామకాలకు అనుమతించకుండా ఐఐటీలు నిషేధించాయి. వాటికి కారణాలను అన్వేషించకుండా, సమస్య మూలాలను గుర్తించి పరిష్కరించకుండా పైకి డాంబికాలు పలకడం ప్రభుత్వ చిత్తశుద్ధికి అద్దం పడుతోంది. స్టార్టప్‌ ఇండియా-స్టాండప్‌ ఇండియా.మేక్‌ ఇన్‌ ఇండియా. ప్రధాని నరేంద్రమోడీ నినాదాలివి. ఆ పేరుతో దేశాలు తిరుగు తున్నారు. అభివృద్ధికి నమూనాగా తనను తాను అభివర్ణించుకుంటున్నారు.. దేశంలోని చిన్న పెట్టుబడిదారులను ప్రోత్సహించడానికే ఈ స్టార్టప్‌ ఇండియా అని సెలవిచ్చారు. విదేశీ పెట్టుబడులను ఆకర్షించడానికి మేక్‌ ఇన్‌ ఇండియా అన్నారు. ఉద్యోగాల కల్పన, పెట్టుబడుల ఆకర్షణే దేశాభివృద్ధికి ఏకైక మార్గమన్నారు. నిరుద్యోగ యువతను ఉద్యోగాల కోసం ఎదురుచూసే స్థితి నుండి ఉద్యోగాలు ఇచ్చే స్థితికి తీసుకురావడమే స్టార్టప్‌ ఇండియా లక్ష్యమన్నారు. ఇక మేక్‌ ఇన్‌ ఇండియా విదేశీ బహుళజాతి సంస్థలు, జాతీయ సంస్థలు తమ ఉత్పత్తులను దేశంలోనే తయారు చేయాలనీ, ఇందుకు అవసరమైన విదేశీ పెట్టుబడినీ, సాంకేతికతనూ ఆకర్షించాలనీ, దేశంలో సత్వర పారిశ్రామిక పురోగతికి ఏకైక మార్గమే ఈ మేక్‌ ఇన్‌ ఇండియా అని అన్నారు. దీనితో పెద్ద ఎత్తున కంపెనీలూ కుప్పలు తెప్పలుగా పెట్టుబడులూ వచ్చి పడతాయన్నారు. విదేశీ పెట్టుబడులపై అపారమైన ప్రేమ కురిపించారు. తీరా సాధించిందేమిటి? కేవలం 2వేల కోట్ల పెట్టుబడులు మాత్రమే వచ్చాయని ప్రభుత్వ లెక్కలే చెపుతున్నాయి. ఇది కొండను తవ్వి ఎలుకను పట్టిన చందంగా ఉంది. మరోవైపు మన పొరుగు దేశమైన చైనా అన్ని రంగాలలో శరవేగంగా అభివృద్ధి చెందుతోంది. మనలాగే అత్యధిక జనాభా, పెద్ద ఆర్థిక వ్యవస్థ, ఎక్కువగా వ్యవసాయాధారిత ప్రజలున్న దేశం చైనా. అయినా ప్రపంచ ఉత్పత్తిరంగంలో నవచైనా దూసుకుపోతోంది. మనకు సాధ్యం కానిది చైనాకు ఎలా సాధ్యమైంది! తన దేశ పరిస్థితుల కనుగుణంగా వ్యవసాయాధారిత పరిశ్రమలను ప్రోత్సహించి, యువతకు ఉపాధి చూపింది జన చైనా. ఉత్పత్తిని వికేంద్రీకరించింది. ఎలక్ట్రానిక్‌ వస్తువుల ఉత్పత్తినైతే ఏకంగా గృహ పరిశ్రమగా మార్చింది. ఫలితంగా ఉపాధితో పాటు ప్రజల జీవన ప్రమాణాలూ పెరిగాయి. ఉత్పత్తిలో కోట్లాదిమంది ప్రజల భాగస్వామ్యం ఉండటంతో విస్తారమైన నైపుణ్యాలు, సృజనాత్మకమైన ఆలోచనలు అభివృద్ధి చెందాయి. నేడు ఉత్పత్తి రంగంలో ప్రపంచ మార్కెట్‌లో చైనా వాటా 13శాతం. మనది కేవలం 1.4 శాతం మాత్రమే. స్థానిక వనరులు, స్థానిక అవసరాల ప్రాతిపదికగా పారిశ్రామిక అభివృద్ధికి కృషి జరగాలని చైనా అనుభవం చెబుతోంది. దేశంలోని వనరులు, అవసరాలకు విరుద్ధంగా విదేశీ కంపెనీలకు సాగిలపడుతున్నారు. మౌలిక సదుపాయాల పేరుతో లెక్కలేనన్ని రాయితీలు, వేల ఎకరాల భూములను కంపెనీలకు కట్టబెడుతున్నారు. దీనితో రైతులు భూములు కోల్పోయి నిర్వాసితులుగా మారుతున్నారు. పారిశ్రామికాభివృద్ధి జరగకపోగా ఉన్న వ్యవసాయం దెబ్బతింటోంది. ఉపాధిలేక యువత విలవిలలాడుతోంది. ఫిక్కీ రిపోర్టు ప్రకారం మన దేశంలో ఐటీ రంగంలో 75 శాతం, ఆరోగ్యరంగంలో 55 శాతం, బ్యాంకింగ్‌ అండ్‌ ఇన్సూరెన్స్‌ రంగంలో 55శాతం మంది పట్టభద్రులు నిరుద్యోగంలో మగ్గుతున్నారు. దీనిని గుర్తెరిగి, స్థానిక పరిస్థితులు, అవసరాల ప్రాతిపదికగా పారిశ్రామిక పురోగతికి ప్రణాళిక రూపొందించాలి. దేశంలోని కోట్లాది యువతను ఉత్పత్తిలో భాగస్వాములను చేస్తూ, వారి కొనుగోలు శక్తి పెంచినప్పుడే ‘మేక్‌ ఇన్‌ ఇండియా’ సాధ్యమవుతుంది. అది లేనప్పుడు ఇదంతా నేలవిడిచి సాము చేయటమే.